ಅವರಲ್ಲಿಯೂ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ....

 ಈಗೀಗ Project - Assignment - Presentation ಅಂತ ಕಾಲೇಜು ಕೆಲಸಗಳೆಲ್ಲಾ ತಲೆ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಮಾವಿನ ಕಾಯಿ ಕೊಯ್ಯಲು ಹೊದಾಗ ಎಲೆಯಲ್ಲೇ ಕಟ್ಟಿದ್ದ  ಕೆಂಪಿರುವೆಯ ಗೂಡು ಮೈ-ಮೇಲೆಬಿದ್ದ ಅನುಭವದಂತೆ ಆಗಿದೆ. ಒಂದನ್ನು ತಟ್ಟುವಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಹತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಕಚ್ಚಿದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ನೋಡುವಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಗಟ್ಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮಾವಿನಕಾಯಿ ತಿನ್ನುವ ಆಸೆಯೇ ಮರೆತುಹೋಗಿ, ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದಾರಿ ಹುಡುಕುದೇ ಆಗ್ತದೆ. ಹತ್ತಿದ ಮರ ಇಳಿಯುವುದೂ ಅಲ್ಲ, ಕಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ನೋವನ್ನು ಸಹಿಸಿ ಬಯಸಿದ್ದು ಪಡೆಯುವುದೂ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸಂಧಿಗ್ಧತೆ. ಶಿವನೇ.... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಒಮ್ಮೆ ಓಡಿದ್ರೆ ಸಾಕು ಅನಿಸ್ತದೆ.

ಅದೇನೋ higher education ಹೋದಹಾಗೆ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಹೋಗಿ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ ಬಿಡುವ ಚಟ. ಓದುವುದು ಅಷ್ಟಕಷ್ಟೆ ಆದರೂ, ದುರಭ್ಯಾಸ ಎನ್ನುವುದು 'ನನ್ನನ್ನೇ ಅದು ದೂರ ಮಾಡಿದ ಕಾರಣ' ಅನಗತ್ಯ ಖರ್ಚು ಕಮ್ಮಿ. ಪಿ.ಜಿ. ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆದು, ಯಾರಾದರೂ online ಇದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಯಿಸಿ ಮಲಗುವುದು. ಬೆಳಗ್ಗೆ 2-3 ಸಲ alarm ಬಡಿದ ನಂತರ ಎದ್ದು, Presentation preperation ನನ್ನದು. ಬೇಕಾದ photo ಸಿಗುದಿಲ್ಲ, Chat GPT ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಕೊಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ. ತಲೆಬಿಸಿ ಶುರು. ಆದರೂ Mobile ಅಲ್ಲಿ PPT Edit ಮಾಡಲು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿತ ನನಗೆ, ಬೇಗ ಬೇಗ set ಮಾಡಲು ಆಗ್ತಿತ್ತು. ಎಷ್ಟು speed ಮಾಡಿದ್ರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದಿನನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಇದೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿ ಹೊರಡುವಾಗ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನದೇ ಹೋದದ್ದೂ ಉಂಟು.

ಕಾಲೇಜಿನ ಹತ್ತಿರ ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿ ಹೋಗಬೇಕು, 2nd gear ಅಲ್ಲಿ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿಸಿ parking ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, vehicle Registration ಬರೆದು ಒಳಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು. ನನ್ನ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿ ಬರುವಾಗಲೇ ಶುರು ಮಾಡಿ, ನಾನು Register book ಹತ್ತಿರ ಬರುವಾಗಲೇ ನನ್ನ ಹೆಸರು, Bike number, ಸಮಯ ಬರೆದು ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನ Day Shift Security ಅಣ್ಣ. ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮತ್ತು Bike number ಕಳೆದ 13-14 ತಿಂಗಳು ಪ್ರತಿದಿನ ಗಮನಿಸಿ ಗಮನಿಸಿ ಈಗ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. 1st Semester ಅಲ್ಲಿ ನಮಸ್ತೆ ಅಣ್ಣ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಸಹಿ ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವರು "Good Morning...." ಅಂತ ಹೇಳ್ತ ಇದ್ರು. ಆಮೇಲೆ ನಾನೂ "Good Morning ಅಣ್ಣಾ..." ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಅಂದಾಜು 60+ ವಯಸ್ಸು ನಮ್ಮ security ಅಣ್ಣನಿಗೆ. ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟು ಅಂತ ನಗು - ಮಾತು. ಹಾಗಂತ ಕಣ್ಣು ಅರಳಿಸಿ ನೋಡುವುದೋ, ನಮ್ಮ ಓಡಾಟವನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸುವುದೋ ಮಾಡದ, ಸಂಯಮದ ಕರ್ತವ್ಯ ಪಾಲನೆ ಅವರದು. ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳೂ ಅವರನ್ನು ಗಮನಿಸ್ತಾರಾ, Wish ಮಾಡ್ತಾರಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರ ಪ್ರತಿ ದಿನದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಅದು ಬಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಅವರದ್ದು neglect ಕೆಲಸ ಅಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ಒಬ್ಬ Lecture ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕಾಲಿಡುವಾಗ‌ಎದ್ದು ನಿಂತು "Good Morning.." wish ಉಂಟು. ಗಮನಿಸದೇ‌ ಹೋಗುವ ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೂ ಹೋದ್ರಲ್ಲಾ. ID card Check ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ ಕಾರಣ‌ ಅವರನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಸಮಯ ಆಗುವಾಗ ಓಡಿ ಒಳಗೆ ಬರುವವರೇ ಹೆಚ್ಚು. Wish ಮಾಡುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ "Good morning..." ಅಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನೂ ಪ್ರಶ್ನೆ - ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದಿನ ಮಾತನಾಡುವವರು Fest ಅಥವಾ Exam ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ 1 ವಾರ ಮಾತಾಡದೇ ಇದ್ದರೂ. ಮತ್ತೆ ಬಂದು ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ಅದುವೇ ನಗು, ಅದುವೇ ಮಾತು.

ಹಾ... ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ "ಅಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿ ಬರುವಾಗ ಮೆಲ್ಲ ಬಾ ಆಯ್ತಾ... Bike skid ಆಗ್ತದೆ.." ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆ.

ಒಮ್ಮೆ Classes Start ಆದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಅವರಿಗೆ. Collegeನ‌ Admission ಅಥವಾ Guest ಬರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಯಾರಾದರೂ ಬರ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಒಂದು period ಕಳೆದು ಇನ್ನೊಂದು ಶುರು ಆಗುವಾಗ ಯಾರಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಮಾತು. ಮತ್ತೆ ಅವರು ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಓಡಬೇಕಾಗುವ ಸಮಯ ಯಾವಾಗ ಅಂದ್ರೆ, Electricity cut ಆದಾಗ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಇದ್ದವರು, ಯಾರಾದ್ರು ಒಳಗಿಂದ ಬಂದು "ಅಣ್ಣಾ ಕರೆಂಟ್ ಹೋಯ್ತು.." ಅಂತ ಹೇಳುದು ಕೇಳಿದ್ರೆ ಸಾಕು. Shirt ಕಿಸೆಯನ್ನು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಓಡಿ ಹೋಗಿ Generater On ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲೂ ಹಾಗೆ ಎದ್ದು ಹೊರಡುವಾಗ class ಒಳಗೆ ಕುಳಿತು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ನೊಡುವ ನಮಗೆ "ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲ...." ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೋಗ್ತದೆ. ಒಂದು ಕಾರಣ - Generater Late ಆಗಿ ON ಮಾಡಿದ್ರೆ Class ಸ್ವಲ್ಪ ತಡ ಆಗ್ತದೆ ಅಂತ , ಇನ್ನೊಂದು - ಅವರು ಅಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾದವರು ಓಡುವುದು ನೋಡಿಯೇ "ಜಾರಿ ಬಿದ್ರೆ..." ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಸಮಯ ಪ್ರಜ್ಞೆ - ಕರ್ತವ್ಯ ನಿಷ್ಠೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಇವರಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕುಳಿತ chair ಅಲ್ಲೇ ಹಿಂದೆ ಗೋಡೆಗೆ ತಲೆ ಒರಗಿಸಿ ಮಲಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ವಯಸ್ಸು ಮತ್ತು ಅವರ ಕಿರು ನಗುವಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಡನಾಟವನ್ನು ಗೌರವಿಸಿ, ಯಾರೂ ಅನಗತ್ಯ ಎಬ್ಬಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುವುದಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಉರಿ ಬಿಸಿಲೂ, ಚಲನೆ ಇಲ್ಲದ ಕೆಲಸವೂ ಇರುವಾಗ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದ ದೇಹಕ್ಕೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಅವರ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ದೇಹ ಇನ್ನೂ rest ಬೇಕಾಗಬಹುದು. ಅವರು ಎಚ್ಚರ ಇದ್ದರೆ ಆಚೀಚೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಊಟ ಆಯ್ತಾ..? ಭಾರೀ ಸೆಖೆ ಅಲ್ವಾ..? ಅಂತ ಮಾತನಾಡ್ತೇನೆ. ಸಣ್ಣ ಉತ್ತರ ಅವರದ್ದು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಮೂರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳ್ತಾರೆ.

ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಕೈಗೆ Bandage ಹಾಕಿ, ಕಾಲು ಗಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಂದ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಕೇಳಿದಾಗ, "Scooty ಯಿಂದ ಬಿದ್ದು ಸ್ವಲ್ಪ ಗಾಯ ಆಗಿದೆ. ನಿನ್ನೆ ಒಂದು ದಿನ Rest ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಇವತ್ತು ಬಂದೆ", ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು. ಆ ದಿನ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತನಾಡುವ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಮತ್ತೆ Bike ಹತ್ತಿ ಬರುವಾಗ‌ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅವರದ್ದೇ ನೆನಪು ಇತ್ತು.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕಾ.. ಕೆಲವರು ಮಾತನಾಡದೇ ಇರುವುದು. Attitude ಅಲ್ಲ, ಮಾತನಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ವಿಷಯ ಇಲ್ಲದೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಏನೊ ಒಂದು ಆದಾಯ ಮಾರ್ಗ ಇದ್ದದ್ದು ಹೋಗಬಾರದು. ಅವರ ಕೆಲಸ ಉಳಿಯ ಬೇಕಾದರೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡ ಬದುಕು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವೇ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ನೋಡಬೇಕು. ಕಾಣುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹಿಂದಿನ ಮನದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.

ನಿಜವಾಗಿ, 'ಇದು-ಹೀಗೆಯೇ' ಅಂತ ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು. ಅದೇ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಬೇಸರವೂ ತೋರಿಸದೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಕೌತುಕದಿಂದ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ತಮ್ಮ ವ್ಯವಹಾರ ಶೈಲಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಇಂತವರಿಂದ ನಮ್ಮನಿಮ್ಮಂತವರು ಜೀವನೋತ್ಸಾಹ ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.